Τα ήθη και τα έθιμα που συνοδεύουν την Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα, ξεκινούν από το Σάββατο του Λαζάρου, όπου οι νοικοκυρές φτιάχνουν τα ‘λαζαράκια’. Έχουν γέμιση, από σταφίδες και σουσάμι και για μάτια και στόμα, έχουν μοσχοκάρφια. Επειδή είναι νηστίσιμα, τρώγονται συνήθως και τις πρώτες ημέρες, της Μεγάλης Εβδομάδας. Επίσης το Σάββατο του Λαζάρου, τα παιδιά γυρνάνε στις γειτονιές, από πόρτα σε πόρτα και λένε τον ‘Λάζαρο’, παίρνοντας εκτός από λίγα ψιλά κέρματα και μερικά αυγά.

Την Μεγάλη Δευτέρα, τη Μεγάλη Τρίτη και την Μεγάλη Τετάρτη, οι νοικοκυρές φτιάχνουν τα λαμπριάτικα κουλουράκια, τις λαμπρόπιττες και τα τσουρέκια. Επίσης οι νεαρές αρραβωνιασμένες κοπέλες, έφτιαχναν την αυγούλα ή την κουλούρα. Αυτή ήταν ένα στρογγυλό μεγάλο κουλούρι και στη μέση έβαζαν ένα κόκκινο αυγό και συνήθιζαν να το προσφέρουν στην πεθερά, αφού το διακοσμούσαν με γαρύφαλλα και μπαχαρικά.

Την Μεγάλη Πέμπτη, γίνεται κατανάλωση λαδιού, αφού οι νοικοκυρές συνήθως μαγειρεύουν τα πράσινα γιαπράκια, δηλ, τα ορφανά ντολμαδάκια χωρίς κρέας, μόνο με ρύζι και λάδι, από τα κληματόφυλλα της ευλογημένης αμπέλου. Η Αγία και Μεγάλη Παρασκευή, είναι μέρα αυστηρής νηστείας και Εκκλησιασμού.

Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου, οι Ιερείς σκορπούν στις Εκκλησιές λαμπρίτσες, δηλ άγριες λεβάντες και δαφνόφυλλα, όταν αναγγέλλουν το χαρμόσυνο μήνυμα της πρώτης Ανάστασης. Οι νοικοκυρές, ασχολούνται με το μαγείρεμα ή την προετοιμασία του σφαγμένου αρνιού ή κατσικιού, βαλμένου στην πήλινη γάστρα με κληματόβεργες και ψημένου στον ξυλόφουρνο, καθώς και με το βράσιμο της μαγειρίτσας.

Γράφει η Ξανθίππη Αγρέλλη